logo
Copyright Pouyan Tajhiz 2016 Designed by Pulse Design
 

دیالیز و روش های دسترسی به عروق

veins, vascular

دیالیز و روش های دسترسی به عروق

دیالیز دسترسی عروق

در مورد بیمارانی که دچار نارسایی کلیه می شوند؛ نیاز به همودیالیز (تصفیه خون) انجام شود تا بتوان مواد زائد (کراتنین فسفات, اوره و…) و آب اضافی از خون را حذف کرد. برای این عمل دسترسی به عروق بزرگی که بتواند جریان خون زیاد خارج از بدن را تامین نیاز است.
به طور کلی، برای دسترسی به عروق سه روش وجود دارد:

  1. فیستول (Fistula)
  2. گرافت (Graft)
  3. کاتتر (کتتر) (Catheter)

 

فیستول:

با ابداع همودیالز در سال 1942 میلادی و با معرفی تکنیک فیستول شریانی ورید ی (Arteriosclerosis fistula)؛ سرنوشت جدیدی برای بیماران کلیوی رقم خورد.
فیستول به هر نوع ارتباط غیر طبیعی یا مجرای ارتباطی بین دو اندام، دو بخش جداگانه از بدن یا حتی دو رگ که در حالت طبیعی باید از هم جدا باشند و یا ترمیم عروقی بیماران دیابتی گفته می شود.
که انواع مختلفی دارد که مهم ترین آنها عبارتند از: فیستول کور (مجرا با انتهای بسته)، کامل (مجرا با ورودی و خروجی) و ناقص (همراه با یک سوراخ به درون بدن است در حالیکه به هیچ اندامی متصل نیست) می باشد. همچنین؛ فیستول در محل های مختلفی از بدن قرار می گیرد که میتوان به محدوده چشم، سیستم گردش خون، سیستم تنفسی، سیستم ماهیچه ای و سیستم اداری-تناسلی اشاره کرد.

فیستول یکی از روش های دسترسی به عروقفیستول مانند هر روش جراحی دیگر،  دارای مزایا و معایبی است که به شرح زیر می باشند:

مزایا:

  • دوام بیشتر
  • بعد از آماده شدن جریان خون کافی فراهم میگردد
  • احتمال لخته شدن خون در آن کم است
  • بیمار بعد از ترمیم زخم ها می تواند دوش بگیرد

 

معایب:

  • برای آماده شدن به یک تا چهار ماه زمان نیاز است
  • برای اتصال به ماشین دیالیز لازم است سوزن تزریق شود

 

 

گرافت:

 

گراف یا همان رگ مصنوعی، (همانند فیستول) نوعی دیگر از روش های دسترسی به عروق است که با استفاده از یک رگ مصنوعی (لوله مصنوعی) برای اتصال ورید(سیاهرگ) و شریان (سرخرگ) انجام می شود. جنس اغلب گرافت های بیشتر از پلیتترافلوروانیلن است و بر خلاف فیستول و بنابر اساس نیاز پزشکان، دارای طول های مختلفی می باشد. اما گرافت، به دلیل وجود یک جسم خارجی درون بافت بدن، خطر بیشتری از نظر ایجاد عفونت در بدن دارد.

گرافت در محل های مختلفی از بدن قرار میگیرد که رایج ترین آن ها؛ روی ساعد، بازو و در بعضی مواقع روی پا یا روی قفسه سینه می باشد.

گرافت یکی از روش های دسترسی به عروق

مزایا و معایب گراف به شرح زیر می باشد:

 

مزایا:

  • وقتی آماده استفاده شد، جریان خون کافی فراهم میگردد
  • بیمار بعد از ترمیم زخم ها می تواند دوش بگیرد

 

معایب:

  • طول عمر گرافت از فیستول کمتر است
  • نسبت به روش فیستول احتمال عفونت بیشتری وجود دارد
  • حداقل دو هفته قبل از شروع دیالیز باید کار گذاشته شود
  • خون لخته میشود
  • به تزریق سوزنی نیاز دارد

 

 

کاتتر (کتتر):

 

کاتتر ورید مرکزی که به نام سی وی سی (Central Venous Catheter) شناخته می شود؛ نوعی دیگر از روش های دسترسی به عروق و جریان خون برای همودیالیز است که نسبت به روش های دیگر کم خطر تر است. زیرا به صورت جراحی کم تهاجمی (minimal invasive) انجام می شود.

کاتترها دارای دو بخش هستند. یک لوله خون را از بدن خارح می کند و لوله دیگری خون تمیز را به بدن باز میگرداند.

کاتترها را در وریدهای (رگ های) گذاشته می شوند که معمولا در گردن (سیاه رگ گردنی ژگولار) و یا گاهی در قفسه سینه (ورید ساب کلارین) قرار میگیرند.

کاتتر یکی از روش های دسترسی به عروق

مزایا ومعایب کاتتر به شرح زیر است:

 

مزایا:

  • میتوان بلافاصله بعد از کار گزاری استفاده کرد
  • موقع تزریق به سوزن نیازی ندارد
  • کم خطر است
  • به صورت جراحی کم تهاجمی انجام می شود

 

معایب:

  • معمولا موقتی است
  • مستعد عفونت است
  • احتمال لخته شدن دارد
  • هنگام دوش گرفتن نیاز است آن را با پانسمان ضد آب بپوشانید
  • میتواند باعث تنگی عروق خونی اصلی شود

دیالیز دسترسی عروق

No Comments

Post A Comment